นอกเรื่อง มาแลกเปลี่ยนค่ะ
หลายท่านบอกว่า พุท โธ ทำให้เรารับรู้ถึงลมหายใจเข้า ออก มีสติรับรู้ เพราะจิตเราอยู่กับการบริกรรม พุท โธ
แต่ในขณะเดียวกันนั้นก็ทำให้เรายึดติด
ว่าจะต้องพุทโธ นะ ต้องรับรู้ว่า พุท โธ
ไม่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เราเอาจิตไปจดไว้ที่การบริกรรม
ทำให้จิตไม่ฟุ้งไปไหนไกล แต่ก็ทำให้จิตยังคงมีอัตตา
พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้พุท โธ
สอนเพียงรู้ลมหายใจ
หายใจเข้ายาวรู้ หายใจเข้าสั้นรู้
.
ส่วนตัวเคยบริกรรมพุทโธ แต่ไม่เคยรู้ลมหายใจสั้นยาว
ตอนนี้กำลังฝึกรู้ลมหายใจสั้นยาว
แบบไม่พุท โธ อยู่ค่ะ
อยากรู้ผลลัพธ์เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไรต่อ จิตจะว่างหรือฟุ้งกว่าเดิม 😅
ลองเปลี่ยนเป็น พฤหัส ศุกร์ดูก่อน
ขออนุญาตแชร์แง่คิดครับ
ไม่ต้องสน ไม่ต้องเกร็ง สบายๆ ไม่มีถูกไม่มีผิดครับ จุดประสงค์เราคือ”สติ” 🌞
พุทโธ เป็นกุศโลบายให้จิตมีที่อยู่
สำหรับผมที่ ยังกระด้างอยู่ ให้รวมมีสติแบบง่ายๆ จะเรียกว่า “พุทโธ เทคนิค”ก็ได้ครับ ผมเน้นทำบ่อยนึกอะไรไม่ออกก็พุทโธเลยใช้เทคนิคนี้ 🙏🏼 เข้าใจตัวเอง เห็นตัวเอง ตอบคำถามที่สุด ฮะ
มีแค่ ทำ กับ ธรรม เท่านั้นแหล่ะครับ🙏🏼
ลองปล่อยทิ้งซึ่ง ภาษาและความเข้าใจในภาษาดู ยากและสนุก
มุ่งทิศจิตดั้งเดิม
มีหลายแบบ หลายวิธี
มีทำแบบตามอารมณ์
หรือแบบเพ่ง ตามจุด
ไม่ว่ายุบหนอ พุธโธ...
ผมก็ลองทั้งสองแบบ
ผมคิดว่าสำหรับมือใหม่
จิตเราจะฟุ้งเยอะเป็นพิเศษ
เพราะงั้นเริ่มที่เพ่งก่อน
พุธโธ.พุธโธ ให้สติเรานิ่งๆ
ลดจิตฟุ้งก่อน
พอเราเริ่มมีสติ จะท่าใหน
ผมว่าไม่มีปัญหา
จุดหมายปลายทางเราคือ
ตามทันอารมณ์ รู้เท่าทันสติ
เพื่อการกระทำ เราอยู่ในศีล