Oddbean

นอกเรื่อง มาแลกเปลี่ยนค่ะ หลายท่านบอกว่า พุท โธ ทำให้เรารับรู้ถึงลมหายใจเข้า ออก มีสติรับรู้ เพราะจิตเราอยู่กับการบริกรรม พุท โธ แต่ในขณะเดียวกันนั้นก็ทำให้เรายึดติด ว่าจะต้องพุทโธ นะ ต้องรับรู้ว่า พุท โธ ไม่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ เราเอาจิตไปจดไว้ที่การบริกรรม ทำให้จิตไม่ฟุ้งไปไหนไกล แต่ก็ทำให้จิตยังคงมีอัตตา พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้พุท โธ สอนเพียงรู้ลมหายใจ หายใจเข้ายาวรู้ หายใจเข้าสั้นรู้ . ส่วนตัวเคยบริกรรมพุทโธ แต่ไม่เคยรู้ลมหายใจสั้นยาว ตอนนี้กำลังฝึกรู้ลมหายใจสั้นยาว แบบไม่พุท โธ อยู่ค่ะ อยากรู้ผลลัพธ์เหมือนกันว่าจะเป็นอย่างไรต่อ จิตจะว่างหรือฟุ้งกว่าเดิม 😅

ขออนุญาตแชร์แง่คิดครับ ไม่ต้องสน ไม่ต้องเกร็ง สบายๆ ไม่มีถูกไม่มีผิดครับ จุดประสงค์เราคือ”สติ” 🌞 พุทโธ เป็นกุศโลบายให้จิตมีที่อยู่ สำหรับผมที่ ยังกระด้างอยู่ ให้รวมมีสติแบบง่ายๆ จะเรียกว่า “พุทโธ เทคนิค”ก็ได้ครับ ผมเน้นทำบ่อยนึกอะไรไม่ออกก็พุทโธเลยใช้เทคนิคนี้ 🙏🏼 เข้าใจตัวเอง เห็นตัวเอง ตอบคำถามที่สุด ฮะ มีแค่ ทำ กับ ธรรม เท่านั้นแหล่ะครับ🙏🏼

ลองปล่อยทิ้งซึ่ง ภาษาและความเข้าใจในภาษาดู ยากและสนุก มุ่งทิศจิตดั้งเดิม

มีหลายแบบ หลายวิธี มีทำแบบตามอารมณ์ หรือแบบเพ่ง ตามจุด ไม่ว่ายุบหนอ พุธโธ... ผมก็ลองทั้งสองแบบ ผมคิดว่าสำหรับมือใหม่ จิตเราจะฟุ้งเยอะเป็นพิเศษ เพราะงั้นเริ่มที่เพ่งก่อน พุธโธ.พุธโธ ให้สติเรานิ่งๆ ลดจิตฟุ้งก่อน พอเราเริ่มมีสติ จะท่าใหน ผมว่าไม่มีปัญหา จุดหมายปลายทางเราคือ ตามทันอารมณ์ รู้เท่าทันสติ เพื่อการกระทำ เราอยู่ในศีล