### ชีวิตมีขึ้นมีลง ภาพนี้ผ่านมาแล้ว 14 ปี... หลังจากผมพึ่งเปลี่ยนวิถีชีวิตของตัวเองแบบหน้ามือเป็นหลังมือ.. https://image.nostr.build/2071284acd652ff532824c860070cc29bbc1467c8aea54ab92b2212823c96554.jpg จากชีวิตโลดโผน ฟุ้งเฟ้อ ในยุคนำมันลิตละ 52 บาท ยุคที่กาแฟสดแบรนด์ดังๆ ยังราคาเพียง 30-40 บาท แท่งมรณะยี่ห้อดังยังซองละ 35-38 บาท เงินกระดาษสีแดงใบเดียวก็เฟี้ยวได้ทั้งวัน ผมเดินทางท่องไปทั่วประเทศในวัยยังไม่ใกล้เบญจเพศเลยด้วยซ้ำ ผมมีแบคกราวด์ที่แสนล้าหลัง ทุกประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามาจึงกลายเป็นเรื่องใหม่แทบทั้งหมด.. มีไม่ครู ไม่อ่านตำรา ไปตายเอาดาบหน้าเพียงเดียว.. ผมควรจะมีเงินเก็บเป็นตัวเลขหลายหลักด้วยลำแข้งของตัวเองล้วนๆ ตั้งแต่ช่วงชีวิตวัยรุ่น แต่ผมไม่เคยสะสมความมั่งคั่งอะไรเลย ผมไม่รู้จักการลงทุน นอกเหนือไปจากการถลุงเงิน ผมถนัดในการเอาเงินมาละลายเล่น.. ทุกวันนี้ผมยังนั่งถามตัวเองอยู่เลย ว่าผมทำเครื่องเสียงรถยนต์หมดไปหลายแสนเพื่ออะไรกัน..? มันไม่มีใครสอนเราเรื่องเงิน เราอยู่ใกลจากความรู้ทางเศรษฐศาสตร์ เราไม่ได้อยู่ในสังคมที่จะมอบสิ่งนี้ให้กับเรา.. เราก็แค่คนบ้านๆ คนหนึ่งที่ขยันทำมาหากิน.. ชะตาฟ้าลิขิตไม่อาจฝืน ผมป่วยประหลาดหนักขั้นที่ว่าทำงานต่อไปไม่ได้ ในวันที่ชีวิตกำลังรุ่งแบบสุดๆ ผมไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกลับมาพักรักษาตัวที่บ้านเกิด.. บ้านของเรา คือที่เดียวที่ยังคงต้อนรับเราเสมอ วันนั้นผมยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจความรักอันล้นเอ่อที่เคยได้รับจากครอบครัวเสียด้วยซ้ำ ผมพักฟื้นอยู่เกือบปี จากหนุ่มอัจฉริยะผู้มีหนทางอนาคตอันยาวไกล กลายมาเป็นหนุ่มไทบ้านใช้ชีวิตตามบ้านนอกคอกนาเหมือนคนเรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ เพราะอาการป่วยยังกำเริบบ่อยๆ ไม่ยอมหาย ผมยังไม่พร้อมจะกลับไปทำงานใดๆ เงินที่เก็บสะสมที่ยังพอเหลือเป็นก้อนติดตัวอยู่บ้างก็ค่อยๆ มลายหายไปทีละเล็ก ทีละน้อย ผมนึกถึงการใช้ชีวิตเป็นเกษตรไปแล้วในวันนั้น มันใช้เวลาหลายเดือนมากๆ กับการทำใจให้ยอมรับสภาพอันตกต่ำของตัวเอง ผมกลายเป็นคนความรู้ท่วมหัวแต่กลับเอาตัวไปรอด ไม่แข็งแรงพอจะกลับไปหางานทำ ผมหาสาเหตุอาการป่วยไม่เจอ นึกอยากจะไมเกรนขึ้นตอนไหนมันก็มา.. เราไม่รู้เลยว่า พรุ่งนี้เราจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกไหม.. ผมมักขับมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้านไปคนเดียว ไปหาที่สงบๆ กลางทุ่งนา นั่งปล่อยอารมณ์เหงาๆ ทอดสายตาอย่างเหม่อลอยนึกถึงชีวิตที่เคยคึกคักของตัวเอง นึกถึงบรรยากาศของการเดินทาง การพบปะสังสรรค์ ความท้าทายในงาน ความสนุกสนานของรูป รส กลิ่น เสียงที่เคยได้สัมผัส ช่วงเวลานั้น คลื่นโทรศัพท์เป็นของหายากแถวบ้านผม ผมติดต่อหรือส่งข่าวให้ใครไม่ค่อยได้เลย เพื่อนๆ ไม่รู้ว่าผมหายไปไหน แฟนที่รบกัรมาหลายปีก็คงกระวนกระวาย เราจะได้คุยกันบ้างก็ตอนที่ผมมีธุระเข้าเมือง ถ้าชีวิตของคุณต้องเป็นแบบนั้นคุณจะทำยังไง? ผมคงจะพอมีโชคหลงเหลืออยู่บ้าง.. ต่อมาผมก็ได้งานประจำทำไม่ไกลจากบ้านมากนัก.. ซึ่งผมก็อยู่กับมันจนยาวมาถึงทุกวันนี้ ผมยังคงป่วยออดๆ แอดๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำงานหมุนเดือนชนเดือน เคยหนักถึงขั้นผ่าตัดติดกัน 4 ครั้งใน 2-3 วันจนต้องใส่ท่อช่วยหายใจ ขนตาบอดสนิทไปข้างหนึ่ง ผมคิดว่า.. วาสนาผมคงมาได้เพียงแค่นี้ เราตาบอดเราจะทำงานต่อได้ยังไง.. เราจะอยู่ได้นานแค่ไหน.. (แต่สุดท้ายผมก็รอดและรักษาจนตากลับมามองเห็น) ผมแค่เจอภาพนี้ในวันที่กำลังจะบันทึกทุกอย่างที่เคยเก็บไว้บน FB มาสำรองด้วยตัวเอง ผมกำลังจะลบข้อมูลทั้งหมดของตัวเองทิ้งและไม่ต้องการจะฝากมันไว้ในการคุ้มครองของแอปสีน้ำเงินอีกต่อไป.. มันทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวในอดีต.. ผมออกไปตกปลากับเพื่อน ในต่างจังหวัดเราไม่มีที่ให้ไปแฮงค์เอาท์ได้เหมือนชีวิตในกรุง การออกเดทกับสาว ก็คือการหาที่บรรยากาศดีๆ พาสาวไปตกปลา ผู้หญิงที่เป็นแม่ของลูกชายผม เป็นคนกดชัตเตอร์ภาพนี้ไว้ให้ คุณเชื่อไหมว่า ผมต้องใช้เวลาราว 3-4 ปีกว่าจะปรับตัวให้ชินกับการใล้ชีวิตในต่างจังหวัดได้ (แม้จะเป็นบ้านเกิดก็เถอะ) มันโหยหาความสำเร็จ มันคิดถึงชีวิตที่เคยสะดวกสบาย.. ผมไม่เคยจินตนการออกเลยว่า อีก 14 ปีต่อมาผมจะมาอยู่ตรงนี้ เป็น Jakk Goodday บน Nostr ไม่มีอะไรครับ ในภาพมักมีเรื่องราวเสมอ ผมแค่อยากจะเล่าให้ฟังผ่านๆ #siamstr
จริงที่สุดครับ ชีวิตมีขึ้น มีลง
ได้เรียนรู้อะไรเยอะดี
บทชีวิตคาดเดาไม่ได้จริง ๆ ดีใจที่อย่างน้อยแรงโน้มถ่วงของยาส้มก็ดึงพวกเรามาพบกันครับ
พรุ่งนี้เราอาจจะตายก็ได้ วันนี้หากมีอะไรที่อยากทำแต่ยังไม่ทำก็ลองรื้อมันมาดูใหม่ซะนะ ก่อนที่มันจะสายเกินไป
พอเริ่มแสวงหาความสำเร็จเป้าหมายยิ่งห่าง พอกลับมามองสิ่งที่ตัวเองเป็นและมีอยู่หนทางพลันบรรจบกัน
อยู่กับปัจจุบันให้มีความสุข
เมื่อรู้จักการลงทุน เงินสดในบัญชีก็มีไว้แค่พอใช้จ่ายรายเดือนเท่านั้น เรื่องการใช้เงินเรื่อยเปื่อยก็ไม่เหลือช่องที่จะใช้เหมือนเมื่อก่อนไปโดยปริยาย และแล้วก็มาเจอวิกฤตบ้าบ่อในช่องโควิด งานการที่เคยเข้ามาก่อนนั้นหายเกลี้ยงเป็นปีๆ ถ้าชีวิตเรื่อยเปื่อยไม่รู้จักลงทุนไม่รู้จักออม ผมก็คงพังไปแล้ว ไม่พังคนเดียวด้วยครับ เพราะช่วงโควิค ลูกชายก็เพิ่งจะคลอด มีอายุได้แค่ 7-8 เดือนเท่านั้น ผ่านมาถึงวันนี้ได้ เพราะการออม การลงทุนที่สะสมไว้ล้วนๆครับผม
ผมแค่นึกย้อนไปแล้วคิดว่า.. คงมีคนอีกมากมายที่เคยเป็นอย่างผมในอดีต เพราะอะไรเราถึงไม่เคยถูกสอนสิ่งนี้มาก่อน ผมตั้งคำถามแล้วลองจินตนาการว่า.. ถ้าคนรุ่นลูกของเราได้มีโอกาสทำความเข้าใจเรื่องนี้ตั้งแต่อ้อนแต่ออก เขาจะมีภูมิคุ้มที่ดีกว่าเราไหม อย่างน้อยคงไม่หลงทางแบบเรา แต่การสอนกันดื้อๆ มันคงไม่ตระหนักถึงคุณค่าขององค์ความรู้ คงต้องมีวืธีที่จะชาญฉลาดกว่านั้น ซึ่งคงจะค่อยๆ พยายามกันไป ทุกวันนี้ผมก็เป็นแบบนั้นด้วยจริงๆ มีเยอะมีน้อยก็ไม่มีความคิดจะเอาไปทำอะไร แต่ก็มีความสุขดี.. จริงๆ แค่อยากจะบอกว่า.. วันที่กดภาพนี้เอาไว้นั้น เป็นยุคจุติของบิตคอยน์พอดิบพอดี
เข้าใจความรู้สึกเลยคับ ว่าแต่บ้านพี่อยู่จังหวัดไหนคับ
บุรีรัมย์ครับผม
วันที่เรามาเราก็ไม่ได้เอาอะไรมาวันที่เราไปมันก็น่าจะไม่ได้เอาอะไรไป การมีสุขภาพดีเป็นลาภอันประเสริฐ มันเป็นเรื่องจริง มันเป็นสิ่งที่ทำให้เราทำอะไรได้โดยไม่ติดขัด(พี่ก็หงุดหงิกกับเรื่องนี้อยู่เหมือนกันพีก็เป็นคนสุขภาพไม่ได้ดีนัก) การป่วยพอมานึกดูก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันคือการใช้งานเพื่อนร่วมทางของเราหนักเกินไป พี่ตั้มไม่ใช่แค่แท่นชาร์จแบตของคนในคอมมูนิตี้บิตคอยน์ แต่พี่ตั้มเป็นคนสำคัญของลูกๆและภรรยาที่บ้านคือกันเด้ รักษาสุขภาพแหน่เด้อจ้าอ้าย Jakk 8Hz ขอบคุณการแชร์เรื่องราวของชายหนุ่มธรรมดาที่ไม่ธรรมดาเลย👍 บ้างที ที่พี่เคยบ่นว่าเกิดเป็นผู้หญิงทำไมมันถึงยากแท้ จนเวลาไปทำบุญที่วัด วัดไหนไครๆที่ขอพร ก็มักจะขอให้รวยให้ถูกหวยให้เจอคู่ครองที่ดีๆ แต่มีพี่ที่ดันขอพรถ้าได้เกิดเป็นคนอีก ขอให้ชาติหน้าเกิดมาเป็นผู้ชาย แต่พอฟังเรื่องของพี่ตั้มแล้วการเกิดเป็นผู้ชายก็ไม่ได้ง่ายเลย (พี่ตั้มใจดีสุด😊)
เอ้าโพส์ผิดที่
ความลำบากนี่แหละครับ เป็นแรงบันดาลใจชั้นดีให้เราอยากเติบโต
การอุปมาอุปไมยเรื่องซักผ้ามันดูเชยไปนะ ทีคุณสำนึกยังซักเองเลย😅
ผมแซวสมนึกนั่นแหละครับ 555
ลืมบอกบ้านน้าพี่กะอยู่บุรีรัมย์
ถ้ามาเยี่ยมน้าก้อแวะมาหากันเด้อ
1. ภาพนี้ถ่ายไว้ ณ จุดเริ่มต้นของบินคอยน์พอดี 2. ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน มันไม่สวยหรูตลอดเวลา หรือจะย่ำแย่ยาวนาน 3. ชีวิตหนีไม่พ้นการที่เราต้อง restart อยู่บ่อยๆ หรอก ดังนั้นการเริ่มอะไรใหม่ไม่ใช่ความเลวร้าย 4. ความไม่แน่นอน ความเสี่ยง จะค่อยๆ สอนให้เรารอบคอบระมัดระวัง 5. เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน การโหยหาอดีตคือการฉุดรั้งตัวเอง ชีวิตมีแค่วันหน้า
ขอบคุณครับ ที่พี่เอาประสบการณ์มาแชร์ให้เรียนรู้ ถ้าใครกำลังหมดหวังหมดกำลังใจถ้าได้อ่านเรื่องนี้ดู สำหรับผมมองว่าชีวิตยังมีหวังเสมอดูอย่างพี่ @Jakk Goodday ซิ https://media.tenor.com/4F0S8rm_t98AAAAM/thank-you-sticker-thanks-sticker.gif
อธิบายเสริมเรื่องอาการป่วยครับ ในช่วงนั้นพี่เป็นวัยรุ่นร่างกายแข็งแรง ออกกำลังกายปกติทักวัน จนกระทั่งเริ่มมีอาการปวดหัวแปลกๆ ลักษณะคล้ายไมเกรน ที่หาสาเหตุจากการตรวจทั่วไปไม่เจอ เป็นบ่อยมากแทบจะทั้งวัน ระดับที่ต้องนอนครวญคราง https://image.nostr.build/6a014f4ce025f91c198b39d7dcf5d48c1920dd988e38a15f804564c51d9e1d67.jpg ก้อเลยต้องออกจากงานในวัยกระทงกันเลย คาดว่าเป็นอาการไซนัสอักเสบมีผังผืดตามโพรงกระโหลกด้านหน้า พี่เป็นไมเกรนระดับรุนแรงแบบสุ่ม ทำงานได้กระท่อนกระแท่น เป็นๆ หายๆ จนคนคิดว่าพี่เสแสร้งแกล้งทำ เพราะมันตรวจหาสาเหตุอะไรไม่เจอ พอเป็นหนักเข้าๆ จึงไปตรวจแสกน MRI เลยพบสาเหตุ จากนั้นก็ทำการผ่าตัดครั้งแรก คราวนี้สวยดันไปติดเชื้อดื้อยารุนแรงชื่อว่า MRSA มันลามจากภายในโพรงกระโหลกไปที่เส้นประสาทตา ทำให้ตาบอด (เอาไฟฉายส่องยังมอิงไม่เห็น) นั่นคือช่วงที่จิตใจหลุดลอย เพราะคิดว่าอนาคตคงจบสิ้นแล้ว มีการผ่านตัดเพื่อดูดเอาหนองในโพรงกระโหลก ทำความสะอาดกันหลายรอบ ร่างกายเริ่มไม่ไหว บุญรักษาก็ยังอุตส่าห์หายมาได้ จึงได้กลับมาเริ่มต้นใหม่ หลังจากนั้นก็ยังมีเรื่องหนี้สิน เรื่องการลงทุนที่ผิดพลาดรุนแรง ฯลฯ มันไม่ได้ราบเรียบไหลลื่นเลยครับชีวิต กว่าจะพาตัวเองมาถึงวันนี้ได้
ฉีดมอร์ฟีนกันทุก ชม
ของผมเป็นไม่หนักเท่าพี่ ผมบางครั้งปวดตาซ้ายมากตั้งแต่เรียนจนทำงานนึกว่าเป็นไมเกรน จนวันหนึ่งถึงขั้นอ้วกเลยไปหาหมอปรากฏว่าความดันในลูกตาขึ้นสูง อาจจะตาบอดได้ (ทำตามที่หมอบอกเวลาความดันในลูกตาขึ้นก็ต้องรีบหยอดยาลดความดัน หรือกินยาแล้วรีบไปหาหมอ) เลยต้องมาทบทวนการใช้ชีวิตตัวเองใหม่ พิจารณาลำดับความสำคัญในชีวิตใหม่ให้ตรงตามจริง
บุญรักษาครับ โชคดีที่เราผ่านมันมาได้และได้เรียนรู้จนเราเติบโต
เชื่อแล้วครับว่าแนวคิดต่าง ๆ ของแจ๊ค กู๊ดเดย์ ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย … ถ้าเป็นผมอาจจะยอมแพ้ตั้งแต่ป่วยจนหมดสภาพแล้วก็ได้นะครับเนี่ย 🥹🥹🥹
พี่เฉียดตายมาแล้วหลายรอบ ไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว กลัวแค่ไม่ได้ทำบางอย่างให้สำเร็จก่อนตายครับ
สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น คอมมิวนิตี้บิตคอยน์ของไทย หรือแม้กระทั่งไปวางยาม่วงเชิญชวนพวกเรามาเล่น Nostr 😏 มันยิ่งกว่าคำว่าสำเร็จอีกครับ 👍🙏
ขอบคุณครับเอ็ม
ดีใจที่ได้มาเจอกันครับบนดินแดนแห่งคุณค่า ทุกคนในที่นี้ล้วนผ่านช่วงเวลาที่เรามักจะหลงไปกับสิ่งที่เราคิดว่ามันคือคุณค่า แต่สุดท้ายแล้วพอหายใจเข้าลึกๆ ตัดเสียงรบกวน ฟังเสียงหัวใจ และคิดควบคู่ไปกับเหตุและผล ทำให้เราสามารถนิยามคุณค่าที่แท้จริงได้ตามธรรมชาติ ✨
;)
ผมไม่มีประสบการณ์ลำบากแบบนี้เลยอ่ะพี่ อาจจะเพราะโดนเลี้ยงมาสบายเกินมีคนทำให้ทุกอย่าง(มีดาร์คๆแค่ตอนพ่อเสีย) แต่ถ้าผมเป็นแบบพี่นี่ผมก็คิดอยู่ว่าผมจะไหวหรือเปล่านะ ผมเพิ่งมาฟังมารู้จักชีวิตคนที่เค้าลำบากตอนเรียนจบนี่เองพี่ โหววเค้าลำบากกันงี้เลยหรอวะ เพิ่งรู้ ป.ล.แต่ตอนนี้รู้สึกตัวเองโตขึ้นมาหน่อยเพราะเริ่มลำบากเป็นแล้ว
จุดเริ่มต้นเราอาจแตกต่างกัน ประสบการณ์เราอาจล้มลุกคลุกคลานมาไม่เหมือนกัน นั่นเป็นเรื่องของอดีต เราจะเรียนรู้จากวันข้างหน้า เรียนรู้จากความลำบากใหม่ๆ ที่จะเกิกขึ้นเมื่อเราต้องบินด้วยตัวเราเอง เราโชคดีที่มีพื้นฐานชีวิตที่ดี เราจงต่อยอดมันไปสู่อนาคต ทุกคนจะได้เรียนรู้และพัฒนาตนเองได้ครับ
โหวว พี่นภ มาเป็นพ่อผมเถอะ🤣ซึ้งชิบหาย
แม้จะใช้เวลานานแค่ไหน แต่การที่ได้เจอและได้ทำในสิ่งที่อยากทำจริงๆมันก็คุ้มแล้วนะครับ ชีวิตที่สวิงขึ้นลงสุดเหวี่ยงของคุณตั้มมันทำให้คุณตั้มเข้าใจว่าเวลาของเรามันสำคัญขนาดไหนนะครับ 👍🏼👍🏼👍🏼
ขอบพระคุณอย่างสุดซึ้งครับ บางทีผมก็คล้ายคนบ้านะ.. เหมือนคนเพ้อเจ้อ ขยันขายฝัน แต่โลกในความฝันมันก็น่าอยู่ไม่ใช่เหรอ? ซึ่งพวกเรา "ช่วยกันทำ" ให้มันกลายเป็นจริงได้ ผมก็ได้แต่หวังว่าทุกท่านจะเข้าแรงปราถนาของผมและเข้ามามีส่วนร่วมช่วยกันผลักดันอย่างมีความสุขครับ
ผมที่กำลังจะซื้อ amp cayin แสนบาท เห็นnostrนี้แล้ว หยุดเลย ซื้อทองแท่ง3บาทเก็บแทน
nostr:nevent1qqsffrzyvxe59wu2m6jh99hdu8ep8xnssf2yh5xllpq2kd3nuyyrnxqpz9mhxue69uhkummnw3ezuamfdejj7q3qmqcwu7muxz3kfvfyfdme47a579t8x0lm3jrjx5yxuf4sknnpe43qxpqqqqqqzrz65xg