Love is proof of hardship วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานปีที่ 15 ของผมพอดี บังเอิญดีเหลือเกินที่มันเกือบจะเป็นวันเดียวกับที่ซาโตชิประกาศ bitcoin white paper ผมไม่จำเป็นต้องจำเลยว่าวันไหน ยังไงก็มีคนทั้งโลกช่วยเตือนความจำให้ แถมเป็นกิมมิคเล็กๆเอาไว้คุยกับลูกได้ด้วย “พ่อกับแม่แต่งงานกันมานานเท่าๆกับอายุของบิทคอยนั้นแหละ” 55555 “บิทคอยแข็งแกร่งได้เพราะ POW ชีวิตรักของพ่อกับแม่ก็ POW ล้วนๆเหมือนกัน” ผมเจอกับแฟนครั้งแรก ตอนนั้นผมอายุ 15 แฟนอายุ 13 (5555555 โคตรเด็ก ลูกสาวฉันตอนนี้ยัง 14 แล้วเลย) มันเป็นรักแรกพบ เหมือนในหนังเลย แฟนผมเป็นน้องสาวเพื่อนสนิทผม ผมเข้ากรุงเทพไปกินนอนอยู่บ้านเค้าเดือนนึงเพื่อจะเรียนพิเศษสอบเข้า ม.ปลาย เป็นช่วงชีวิตที่ไม่มีวันลืม และจะไม่ยอมแลกด้วยอะไรทั้งสิ้น แน่นอนว่านางยังเด็ก นางไม่ได้สนใจผมหรอก มีผมที่รู้สึกเบิกบานอยู่คนเดียว ผมกับเพื่อนต่างแยกย้ายกันไปคนละโรงเรียน เมื่อก่อนไม่เหมือนเดี๋ยวนี้ เวลาเราเปลี่ยนโรงเรียนแล้วแทบไม่มีโอกาสได้ติดต่อเพื่อนเก่าเลย ยิ่งคนละจังหวัดด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง แต่นี่พี่เขยในอนาคตของผม ผมไม่เคยปล่อยให้ขาดการติดต่อ เป็น 10 ปี ที่ผมโทรหามันอยู่เรื่อยๆ หวังว่าน้องสาวเค้าจะรับโทรศัพท์ซักครั้ง หรือพยามหาเรื่องเข้ากรุงเทพไปหามัน เผื่อว่าจะมีโอกาสได้เจอน้องสาวมันอีกซักครั้ง เขื่อไหม เป็น 10 ปี ที่ผมพยามทำแต่ไม่เคยแม้แต่จะได้ยินเสียงน้องเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้มันคงฟังดูปัญญาอ่อน แต่เมื่อก่อนการจะเจอใครซักคนมันไม่ง่ายเลยจริงๆ วันนึงเพื่อนผมมาชวนไปขายประกัน แล้วทิ้งท้ายไว้ว่ามันก็ชวนน้องมันมาทำด้วย ผมลาออกจากงานประจำทันที 55555 (ปกติถ้าใครถามว่าทำไมมาขายประกัน ผมจะตอบไปว่าอยากเรียนรู้ทักษะการขาย แต่จริงๆคือติดหญิง 55555) ผมมีโอกาสไปทานข้าวกับแฟนผมครั้งแรก เอาแบบที่พอจะเรียกว่าออกเดทนะ ตอนผมอายุ 25 นั่นก็ 10 ปีพอดี ไม่นานเค้าก็ยอมเป็นแฟนกับผมและนี่คือ POW นี่ไม่ใช่ดวงหรือโชคชะตา ที่บ้านเราฐานะไม่ได้ดีด้วยกันทั้งคู่ มันเป็นเรื่องใหญ่มากที่วันนึงแฟนผมท้อง ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องยากไปหมด ลำพังต่างคนต่างหาเลี้ยงตัวเองก็ลำบากแล้ว นี่กำลังจะกลายเป็นผมคนเดียวต้องเลี้ยง 3 คน ยังไม่รวมที่ต้องจัดงานแต่ง ค่าคลอดลูก(ที่ผมยังต้องยืมพี่สาวแม้จะคลอดโรงบาลรัฐแล้วก็ตาม) ผมฝืนอยู่ที่กรุงเทพจนลูกสาวอายุ 1 ขวบ ตัดสินใจขอร้องให้แฟนไปอยู่ด้วยกันที่เมืองชล นี่ผมกำลังขอร้องให้ผู้หญิงที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพเกือบทั้งชีวิตทิ้งทุกอย่างแล้วไปวัดดวงกันที่ต่างจังหวัด บ้านที่เมืองชลผมเล็ก เมื่อรวมแฟนกับลูกผมเข้าไปด้วยกลายเป็นอยู่กันรวม 6 คน ไม่มีความเป็นส่วนตัวใดๆทั้งสิ้น โดยเฉพาะกับแฟนผมที่แทบจะเป็นคนนอกคงต้องอึดอัดมาก จนผมไม่กล้าจะบอกว่าเข้าใจความรู้สึก ผมนับถือความเสียสละของเค้าครั้งนี้อย่างสุดหัวใจมาตลอด ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่นางแสดงออกถึงความไม่มั่นใจในตัวผม มีทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆตามปกติ แต่นางไม่เคยแสดงออกเลยว่านางคิดผิดที่มาอยู่กับผม แม่ว่าผมจะพาให้ลำบากมาตลอดทาง ในเวลาที่ทะเลาะกันหนักๆ ผมชอบหยิบความรู้สึกที่ได้เจอกันใหม่ๆ เรื่องที่เค้ายอมเสียสละเพื่อครอบครัว หรือเหตุการณ์ที่เราผ่านความยากลำบากมาด้วยกันมาพิจารณา มันทำให้สุดท้ายเรายอมแพ้กับ POW ที่เราสองคนข่วยกันทำมา มันมากพอที่จะทำให้ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันได้เลย ทุกๆครั้งที่เราพบกับเรื่องที่มันใหญ่ มันหนัก มันทุกข์มากๆแล้วผ่านมันไปได้ด้วยกัน ผมสัมผัสได้ถึงความสัมพันธ์ที่มันค่อยๆแน่นแฟ้นขึ้นทุกครั้งๆ เรารู้สึกเข้าใจกันมากขึ้นทุกครั้ง ความสัมพันธ์ที่แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆนี้ มันเป็นผลมาจาก POW มั้ย จนทำให้ผมเข้าใจความหมายของคำว่า”ร่วมทุกข์ร่วมสุข”เป็นอย่างดี มันช่างลึกซึ้งมาก เราคงเคยเห็นคนเอาหลักปรัชญาของการร่วมทุกข์ร่วมสุขมาใช้อยู่บ่อยๆ อย่างการรับน้องในมหาลัย มันน่าทึ่งมากที่สามารถสร้างความรักภายในชั้นปีได้อย่างรวดเร็ว แต่แน่นอนมันมีราคาที่ต้องจ่าย อย่างการซ้อมกีฬาประเภททีม ยิ่งหนัก ยิ่งรักกัน ทุกวันนี้กลุ่มเพื่อนอันน้อยนิดของผม ก็เป็นนักบาสเก่าด้วยกันมาทั้งนั้น หรือแม้แต่ทีมงาน @Right Shift ผมเชื่อว่าวันที่งาน BTC2023 จบเสร็จสิ้นทุกอย่าง ทุกคนน่าจะรู้สึกได้ถึงความสัมพันธ์ในทีมงานที่ยกระดับขึ้นมา ร้านของผมเองก็มีช่วงหนักช่วงเบา ผมเห็นชัดว่าทุกครั้งที่ผ่านช่วงหนักๆอย่างปีใหม่มา มันจะเกิดความเหนียวแน่นในองค์กรมากขึ้น คนที่เป็นพนักงานงานใหม่ จะรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร คนที่เอาเปรียบคนอื่นจะถูกคัดออกไปโดยอัตโนมัติ ความสัมพันธ์ที่ผ่านการสร้าง POW มันแข็งแกร่ง มันมีความเข้าใจกัน รู้ใจกันอยู่ในนั้น ผมกับแฟนไม่เคยมีปัญหาเรื่องหึงห่วงกันเลย ผมเองเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ชอบอยู่คนเดียว แฟนผมไม่เคยก้าวก่าย โทรเช็ค หรือต้องมาถามกันตลอดเวลาว่าทำอะไรอยู่ กลุ่มทีมงานที่ผ่านความยากลำบากมาด้วยกัน จะเชื่อใจในตัวเพื่อนร่วมงาน มั่นใจว่าต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนได้โดยไม่ต้องไปคอยไล่จี้ เมื่อทั้งหมดมันคือ POW เราก็คงรู้กันดีว่า มันโกงไม่ได้ มันต้องใช้เวลาและพลังงานร่วมกัน ลองถอยออกมามองสังคมและคนรอบๆตัวเรา ลองทำใจเป็นกลางแล้วพิจารณาดูว่ามันใช่อย่างที่เราต้องการมั้ย เพราะทั้งหมดนั่นล้วนเป็น POW ของเราทั้งสิ้น 1 Nov 2023 15th Anniversary GMครับ #ทีมตรู่ #coffeechain #Siamstr https://image.nostr.build/fc260cec5a4c151df5544fa9d6f0a062ca8adbc785ccd7cb16d6731afbd0b0c1.jpg
"พี่เก่งมากๆเลยพี่ ผมมีกลุ่มผู้ปกครองที่โรงเรียนเหมือนกัน และแน่นอนผมอายุน้อยสุดในกลุ่ม ผมชอบฟังประสบการณ์พวกผู้ปกครองพวกนี้นะ บางคนเมื่อก่อนทำงานเป็นพนักงานในร้านเซเว่น อารมณ์เดียวกับพี่เลยแต่งงาน เอ่อ...ผมพูดได้มั้ย แต่งตอนไม่มีเงิน(ป่าววะพี่) ใช่ที่ผมตกใจคือเค้าลำบากกันมากเลยนะ ตอนแรกเช่าบ้านแถวๆวงเวียนใหญ่อยู่ ทุกวันนี้เค้าก็ถีบตัวเองจนสามารถเปิดร้านเพชรในห้างได้ มีลูกตั้ง3คน ผมก็ว้าวเก่งจัง คือปกติเราจะเห็นครอบครัวคนที่มีเงินตอนประสบความสำเร็จแล้วไงพี่ แล้วเราก็จะคิดว่าเค้าสบายจังอันนี้คือมุมมองของผมนะ แต่เวลามานั่งฟังประวัติย้อนหลังแล้วผมนั่งน้ำลายห้อยเลย มันก็คู่ควรกับการที่ครอบครัวเค้าจะประสบความสำเร็จในทุกวันนี้นะ เพราะว่าพวกเค้า .พยายามมากกว่าหลายๆคน . กล้าลองถูกลองผิดมากกว่าหลายๆคน . ฝ่าฟันอะไรมามากกว่าหลายๆคน และความรักของครอบครัวที่เกิดจากการฝ่าฟัน แม่งโคตรคงทนกว่าความรักของคนหนุ่มสาวสมัยนี้เยอะเลยพี่ ลงประสบการณ์พี่สมัยก่อนอีกเยอะๆนะครับพี่ ผมรออ่านอยู่🔥" T.tukjedsadatik #ที่ใดมีรักที่นั่นมีตุ๊ก
ฝ่าฟัน.. ใช่เลยครับ ควรใช้คำนี้เลย ทำไมผมนึกไม่ออกนะ ยุคสมัยมันเปลี่ยน ตอนนี้กลายเป็น high time ไปหมดทุกเรื่อง ยันเรื่องชีวิตคู่ น่าเศร้า.. ขอบคุณมากครับ
ยินดีครับพี่🥰ป้ำ
ตอนพิมพ์ ผมรู้นะว่ามีเกล็ดน้ำไหลออกมาจากเปลือกตา #ร๊ากกกกก❤️
ทำไมรู้ แมนๆอย่างเรา😎
น่าจะเรียกว่า POL (Prove of Love) มากกว่า POW https://media.tenor.com/LND3-eVfdccAAAAM/kiss-old-couple.gif
ขออนุญาตลงภาพผลลัพธ์สุดแสนประทับของ Prove of Love นะครับ 🫂 https://i.nostrimg.com/0de27916cfd2868614441078841e66585d2df2e48021b1e148e963540d6a6b6a/file.png
ขออีกนิด งานนั้นเป็นงานที่ผมประทับใจแฟนและลูกสาวมาก ผมเองบอกนโยบายของร้านตลอดว่าเราจะไม่ไปออกบูธที่ไหน เราไม่ทำตลาดแบบนั้น มันลด value ของเรา(งานนี้มันไม่ใช่การทำการตลาดไง) แต่ผมเองเป็นคนของให้แฟนมาช่วยจัดการเรื่องบูธให้ ของที่ต้องใช้ซื้อใหม่เกือบหมด นางเป็นคนไปสรรหามา ต้องตื่นเช้า ต้องขนของกันเอง(ผมถือว่ามันเรื่องส่วนตัว เอาน้องๆมาทำงานไม่ได้) ต้องเฝ้าบูธตลอดเวลา ไปไหนไม่ได้ ตกเย็นผมไปสนุกอยู่ที่ after party กับเพื่อนๆอีก แฟนผมเค้าไม่อินบิทคอย เค้าถามผมแบบไม่ต้องการคำตอบแค่ว่า “นี่ตัวใช้เงินไปเรื่องนี้เท่าไหร่แล้วเนี่ย ตัวชอบมันขนาดนั้นเลยเหรอ” แต่เค้าก็ยอมมาช่วยลุยทุกอย่าง เพราะแค่รู้ว่าผมอยากทำ ประทับใจ
ผมประทับใจทุกอย่างที่ได้เห็น ทุกเรื่องที่ได้ยินหลังจากนั้น โดยเฉพาะโอเพ่นไดม์ ผมเป็นคนแรกด้วยที่ไปเสีย Sats ให้กับขนมเฟียต ผมเข้าใจว่าทั้ง 2 ท่านเป็นพนักงานของพี่ (ต้องขอภัยจริงๆ) สิ่งที่ผมเสียใจที่สุด.. ผมมัวใช้สมาธิไปกับความเรียบร้อยของจัดการงานมากเกินไป เกือบๆ จะ 100% มันทำให้ผมไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับใครเลย พี่อยู่ตรงหน้าผมแท้ๆ ผมจำได้ว่าคุยไปไม่เกิน 10 คำ แล้วผมต้องรออีก 1 ปีเพื่อแก้ไขเรื่องนี้... เมียผมก็เป็นแบบเมียพี่ ไม่อินกับเราแต่ก็ไม่ขวาง (เพราะรู้ว่าคงขวางไม่ได้) 555
จำได้ ผมจำลูกค้าคนแรกได้ 55555 แต่ก็พอกันครับ ผมก็ไม่รู้จักตั้ม
ช่วงลำบาก จะรู้สึกยาวนาน (แต่เราต้องผ่านไปให้ได้) ... ช่วงสุข บางครั้ง ผ่านไปเร็ว มากๆ 15 ปีแล้ว ผมคิดว่า พี่ป้ำ คงคิดเช่นนั้น เหมือนกัน :) Happy life Happy FAMILY ครับ
จริงครับ รู้ตัวอีกที 15 ปีแล้ว
ฟินมากครับช่วงแรกเหมือนหนังรักเลย ส่วนช่วงหลังมีผสมเรื่องการทำธุรกิจลงไปด้วย เป็นอะไรที่ลงตัวมากๆ ครับ ปล.จากที่ดูคลิปที่ผ่านๆ มา ผมนึกว่าที่พี่ไปขายประกันเพราะจะเอาทักษะการขายมาตลอด พึ่งจะรู้ความจริงเนี่ยแหละครับ55555
5555 ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าอันไหนคือผลพลอยได้