ของคนอื่นไม่รู้ แต่ของข้าพเจ้าคือ ตอนที่ป่วยแล้วเกือบจะหลับไปตลอดกาล แต่โลกยังให้โอกาสมีชีวิตครับ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงเริ่มใส่ใจอย่างบ้าคลั่ง
เป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ได้ขนาดหลับไปตลอดกาล
ดีแล้วครับ อย่าให้เป็นแบบข้าพเจ้า โลกไม่ได้ใจดีให้โอกาสกับคนทุกคน ผมก้แค่โชคดี ที่เกือบหลับแต่กลับมาได้เมื่อโลกได้ให้โอกาสอีกครั้งแล้ว คราวนี้ก้เลยไม่พลาดอีกแล้ว
ปัจจุบัน ขอบคุณตัวเองที่มาสนใจสุขภาพมากขึ้น พยายามชักชวนให้คนรอบตัวมาสนใจสุขภาพแต่จะไม่พยายามเค้นจนฝืนการสนทนา เพราะเชื่อว่า "ครูจะมาเมื่อลูกศิษย์พร้อม"