คนเราจะเริ่มใส่ใจสุขภาพตัวเองเมื่อถึงจุดไหน อายุ? อาการป่วย? หรือเมื่อมีเป้าหมายในระยะยาว? #siamstr
ถ้าให้ตอบแบบเรียลเรียล ก็คงจะเป็นสุดแท้แต่บุญกรรมของแต่ละคนละมั้งคะ
ตรงนี้ส่วนตัวชอบใช้คำว่า เมื่อได้รับบทลงโทษแล้ว แต่จะปรับตัวไหมก็อีกเรื่อง
สาธุ
ของคนอื่นไม่รู้ แต่ของข้าพเจ้าคือ ตอนที่ป่วยแล้วเกือบจะหลับไปตลอดกาล แต่โลกยังให้โอกาสมีชีวิตครับ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงเริ่มใส่ใจอย่างบ้าคลั่ง
เป็นแบบนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ได้ขนาดหลับไปตลอดกาล
ดีแล้วครับ อย่าให้เป็นแบบข้าพเจ้า โลกไม่ได้ใจดีให้โอกาสกับคนทุกคน ผมก้แค่โชคดี ที่เกือบหลับแต่กลับมาได้เมื่อโลกได้ให้โอกาสอีกครั้งแล้ว คราวนี้ก้เลยไม่พลาดอีกแล้ว
ปัจจุบัน ขอบคุณตัวเองที่มาสนใจสุขภาพมากขึ้น พยายามชักชวนให้คนรอบตัวมาสนใจสุขภาพแต่จะไม่พยายามเค้นจนฝืนการสนทนา เพราะเชื่อว่า "ครูจะมาเมื่อลูกศิษย์พร้อม"
เมื่อสายไป
ก็เป็นไปได้ เพราะงั้นต้องรีบปรับตัว/เตรียมตัว
ที่ผมเจอคือใส่ใจ แต่ใจด้วยข้อมูลแบบผิด ๆ
ช่วงแรกๆ ส่วนตัวใส่ใจแบบที่คุณว่า แต่พอพยายามทำความเข้าใจจนถึง mechanism ต่างๆในร่างกาย ถึงได้รู้ว่าที่ทำๆกันอยู่ในปัจจุบันมันผิด
เมื่อคิดได้ว่าอะไรสำคัญ
น่าสนใจ ท้ายที่สุดทุกคนจะวนกลับมาที่ข้อสรุปเดียวคือสิ่งที่สำคัญ ซึ่งแต่ละคนไม่เหมือนกันและเปลี่ยนแปลงได้
ใช่ครับ มนุษย์มีความเป็นปัจเจก
ของผมเองเกิดจากคนรอบข้างป่วย และต้องพาไปรพ บ่อยๆ จนเบื่อและไม่อยากเป็นครับ
แตกต่างกันเลย สมัยก่อนต้องพาคนรอบตัวไปรพ.บ่อยครั้งแต่กลับไม่สนใจเรื่องสุขภาพตนเอง จนเป็นกับตัว
มันกระทบจากตัวก่อนคือ ต้องเดินทางไป รอคิว เสียเวลา เสียเงิน เสียพลังกาย ก็เลยทำให้ตระหนักครับ
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ แบบนี้อาจหมายความว่าถ้าหากไม่เกิดผลกระทบทางตรงหรือทางอ้อม คนๆนึงก็อาจไม่ตระหนักถึงเรื่องสุขภาพเลยสิ เพราะส่วนตัวก็เกิดทั้งตรงและอ้อมจึงมาใส่ใจ