ผมอยากจะบอกกับพี่ว่า เช้าวันแรกหลังจากที่ถ่ายรูปกับพี่เสร็จ ระหว่างรอเข้า Main Stage ไปยืนมึน ๆ อยู่ตรงที่โชว์งานศิลปะของพี่แชมป์ อยู่ ๆ ก็มีชายตัวสูง ๆ ที่ผมไม่รู้จัก หันมาทักผมว่า "พี่ขาย sat มั้ยครับ?" พอผมบอกว่ามีครับจะเอาเท่าไหร่ละ พี่เพิ่งเติมมาเมื่อคืน "ซัก 500 ได้มั้ยพี่ ผมจะเอาไปซื้อท๊อฟฟี่เค้กซะหน่อย"

มันอิมแพคขนาดที่คนที่ไม่ได้เตรียม sat มา ยังอยากจะมี sat เพื่อไปใช้ซื้อขนมของพี่อะครับ สุดจัด

ผมแอบดีใจด้วยซ้ำที่ซื้อขนมพี่ไม่ทันเพราะมันหมดไปก่อน หลายคนอาจจะซื้อไปกินเอง หลายคนอาจจะซื้อไปฝากคนอื่น ๆ ที่คนอื่น ๆ ที่ได้กินอาจจะเอาไปบอกต่อความอร่อย เผลอ ๆ คนที่เอาไปฝากจะเอาเรื่องราวกิจการของพี่ไปบอกเล่าต่ออีก ผมว่ามันมีเหตุผลของมันที่มันไม่ได้เป็นไปในแบบที่เราคิดไว้ตั้งแต่แรก เพียงแค่เราไม่ได้รับรู้ความจริงทั้งหมดของสิ่งที่เกิดขึ้น ^^

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวครับพี่ป้ำ