คนหลบฝนกับกำไลหยก

          อ่าวตากัน2495.....ในเวิ้งอ่าว เตยทะเลขึ้นรอบหาด. เหนือหาดขึ้นไปเป็นป่าละเมาะพื้นที่เขตทหารเรือ. มีอาคารที่ทำการบ้านพักหลายหลัง
     บ้านจ1 ตั้งริมทางสามแพร่ง. ทางหนึ่งไปเขาปู่จ้าว ทางหนึ่งไปเขาทุ่งโปง อีกทางหนึ่งผ่านหมู่บ้านพักไปเขาน้อยหนองไก่เตี้ย. เนื่องจากเป็นบ้านหลังแรกติดชายป่าจึงเหมือนว่า ตั้งอยู่โดดเดี่ยว. ดึกแล้วไฟฟ้าดับฝนตกพรำ. ผมเดินกรำฝนถึงบ้านพัก ก่อนก้าวขึ้นบรรได มองไปใต้ถุนเห็นเงาตะคุ่มคน2คนนั่งหลบฝนที่แคร่ไม้. แสงฟ้าแล่บสะดุดตาที่ข้อมือคนหนึ่ง สวมกำไลสะท้อนแสงฟ้า ส่องแสงเขียววาวจับตา(เข้าใจว่าเป็นหยก). ขึ้นบ้านจุดตะเกียงลงไปเรียกคนทั้งสองแต่ไม่เจอ (นึกในใจไปใหนเร็วจริง). 
      ผมเป็นจ่าใหม่ มาอยู่บ้านพักหลังนี้คนเดียว พอมืดค่ำ แผงลอยร้านค้าในกองทหารปิด ตลาดอยู่ไกล3กม. มืดค่ำจึงอยู่บ้าน คืนใดไฟฟ้าดับฝนตกพรำ. จะเห็นคน2คนมานั่งหลบฝนประจำ ไม่เห็นจะจะ  เห็นเป็นเงาตะคุ่ม พอเพ่งดูก็หายไป (บ้านพักมีว่างหลายหลังเพราะมีคนพักน้อยกว่าบ้าน)  จึงขอย้ายไปอยู่ บ้านจ101
      ต่อมา บ้านจ1  มีจ่าเก่า(และแก่) ย้ายจากกองทหารจันทร์บุรีเข้าอยู่. ไปนิมนต์พระมาทำบุญบ้าน มีเจ้าหน้าที่มูลนิธิจีนขุดหาศพไร้ญาติ มาทำพิธีขุดที่ใต้ถุนบ้าน พบกระดูกคน2โครง
     โครงหนึ่ง ที่กระดูกข้อมือมีกำไลหยกสวมอยู่ ขณะผมยืนดูสะท้อนแสงแดด ส่องแสงเขียววาวจับตา เหมือนที่ผมเห็นมัน วันคืนฝนตกที่ข้อมือ - คนหลบฝนกับกำไลหยก
                                                                     
                                        ทิดส่ง 

#บันทึกคุณปู่   #siamstr 

 ขนลุกซู่เลยครับ บรึ้ยยย 

 😂 

 อู้ววว คุณปู่บันทึกเรื่องผีไว้ด้วย 🥹