ผมก็เคยคิดนะบูมเมอทำไรอยู่วะ แต่มาคิดดูถ้าเราอยู่ในยุคหลังสงครามพ่อแม่ซีเรียสมากๆ แล้วแค่ขยันทำงาน ก็มีบ้าน มีทุกอย่างได้ง่ายๆ ก็อาจจะไม่ได้สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างอื่นก็ได้ เราอาจจะเป็นแบบเขาในยุคสมัยนั้น สมัยที่มีแต่ทีวีสี่ห้าช่องและวิทยุ ความเคยชินมันก็น่ากลัว 

 น่าจะจริง Gen เก่าไม่เอะใจเพราะไม่ได้เดือดร้อนมาก Gen หลังๆ เอะใจเพราะมันทำไม่ได้เหมือนรุ่นปู่ย่าตายาย ทั้งๆที่ productivity ก็เยอะกว่า ความรู้ความสามารถก็เยอะกว่า แต่ทำไมมีไม่ได้เหมือนรุ่นก่อน 

 เหมือนย่าผมจะรับรู้อยู่นะครับ แกชอบพูดเรื่องเงินมันเฟ้อบ่อยมาก แต่รุ่นพ่อกับแม่ผมไม่สนใจเลย