--สวัสดีครับตุ๊กเจษฎาติ๊กกลับมาอีกแล้ว--

https://image.nostr.build/d5cd1d01cb71a049e4a01cef7641c251948ad06d2f0a48bea284875bc0657f9b.jpg
  ตั้งแต่วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมเหมือนเป็นหุ่นยนต์อีกแล้ว ที่ร้านขายค่อนข้างดี เป็นเพราะคนเพิ่งเลิกกินเจกันหรือเปล่าไม่รู้ แต่รู้สึกเหมือนผู้คนหิวหมูแปลกๆ กรูกันมารุมที่ร้านเหมือนว่ามีงานมหรสพ
  .
  ผมไม่ค่อยมีเวลาถ่ายรูปตัวเองตอนขายของนะ รูปตัวเองที่ขุดมานี่ก็ใครไม่รู้ถ่าย อารมณ์เหมือนผมเป็นช่วงช่วงกับหลินฮุ่ยในสวนสัตว์เปิดที่เชียงใหม่ ชักกล้องมาถ่ายกันแชะๆ เออแล้วเค้าถ่ายกันตอนไหนวะ ไม่บอกก่อน แม่งจะได้ออกสเต็ปเท่ๆหน่อย บะหมี่ลอยฟ้าไรงี้ ทำแบบผัดผักบุ้งไฟแดงในร้านข้าวต้มที่จะเสียเวลาโยนทำเหียกไรก็ไม่รู้รสชาติแม่งก็เหมือนเดิม
  .
  แต่ที่ร้านมันก็ไม่ใช่อร่อยตะพรึดตะพรือขนาดนั้นหรอก ผมว่าคนน่าจะมาเก็บความทรงจำเก่าๆ มาย้อนวัยกันมากกว่า(แล้วถ่ายรูปผมมันเกี่ยวไรด้วยวะ)แต่ตอนลวกก๋วยเตี๋ยวรูปนี้มันก็ดูดีนะ ดูมีอนาคตดี ขอบคุณสำหรับรูปถ่ายสวยๆละกันครับ
  .
  ผมเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนย่านรังสิต เรียนจบมาก็ล่องลอยอยู่ที่หออยู่พักนึง จนแม่บอกว่ากูขี้เกียจจ่ายค่าหอแล้วมึงกลับมาที่บ้านได้แล้ว
  .
  พอมาอยู่บ้านมันไม่มีไรทำตื่นมาก็มาเสิร์ฟน้ำแข็ง เฮ้ยจานหลังบ้านก็ไม่มีคนล้างผมก็เดินไปล้างก๊อกแก๊กๆไม่ได้คิดไรหรอก อารมณ์แบบอยากตอบแทนบุญคุณบุพการีบ้างที่เค้าช่วยส่งเราเรียนจนจบ
  .
  ผ่านไปอีกซักพักนึง ผมก็มายืนอยู่หน้าตู้เพราะลูกค้าเยอะ งานข้างหลังพวกหั่นของหั่นผักปรุงน้ำแกงมันไม่ทัน ผมก็ลวกๆไปแต่ปกติเราลวกกินเองอยู่แล้วก็พอจะรู้วิธีปรุงอยู่ บางทีแอบฟังพวกลูกค้าบ่นๆนินทาๆ ก็เอามาปรับปรุงตัวเองไปเรื่อยๆ ผมยังงงๆเลยที่พวกเถ้าแก่ไปด่าลูกค้าที่บ่นว่าอาหารเค็มบ้างอะไรบ้าง จริงๆมันอาจจะมีบางจุดที่เรามองไม่เห็นอยู่นะ ลูกค้าบอกนี่คือเค้าช่วยสำรวจความผิดพลาดให้เลย เพราะตัวพวกเราเองบางทีก็ดูไม่ทั่วถึงหรอกพูดตรงๆขายของกินงานมันจุกจิกๆจะตายห่า
  .
  ทำไปทำมาเริ่มมีคนเรียกผมว่ารุ่นที่3 ผมรู้สึกเหมือนเดินหลงเข้ามาในป่าแล้วสะดุดต้นเถาวัลย์ จนโดนเถาวัลย์พันขา ผมเริ่มไปไหนไม่ได้แล้วหว่ะ ทำไงดีวะ
  .
  เพื่อนผมที่เล่นหำมาด้วยกัน ประสบความสำเร็จไปหลายคนแล้วนะ มีบางคนได้เป็นตากล้องระดับโลก เป็นนักร้อง เป็นมือเบสทัวร์ไปทั่วโลก เป็นไลฟ์โค้ชชื่อดัง(ไอ้คนที่โดนด่าเยอะๆนะแหละแต่ตัวจริงเค้าก็นิสัยดีนะ) โอ้ยเยอะแยะมากมายไม่รู้ไปสร้างความสามารถกันตอนไหน รู้สึกเหมือนไม่นานมานี้ยังไปดูดบุหรี่กันหลังโรงเรียนอยู่เลย
  .
  ไอ้ขายก๋วยเตี๋ยวมันก็ดีอยู่นะ แต่อารมณ์แม่งเหือดหว่ะ ผมรู้สึกตัวเองเย็นชาขึ้นบ้างในบางที ทำไรก็ไม่ค่อยสนุก
  .
  ผมเขียนนี่ก็ไม่ได้อยากได้อะไรนะ อยากเติมไฟให้ชีวิตตัวเองบ้าง ให้เขียนเรื่องเศรษฐศาสตร์แม่งก็ยังไม่รู้สึกว่าเข้ากับหน้าตัวเองซักเท่าไหร่ ผมต้องศึกษาอีกเยอะกว่าจะได้พิมพ์ได้อย่างมั่นใจ
  .
  เดี๋ยวผมค่อยหาเรื่องมาเขียนใหม่
  .
  ด้วยรักและปลาแซลม่อน
  .
  T.tukjedsadatik

#siamstr
#ปรับสมดุลสมอง
#ชีวิตคือการได้ทดลองทำอะไรใหม่ๆ