ในช่วงแรกๆฟีดไม่เยอะ มันจะเหงาๆหน่อย
ผมค่อยๆหาเพื่อนคุยไปเรื่อยๆ ผมเริ่มจากคนที่คล้ายๆผมก่อน เช่น เรามีลูกเหมือนกัน ศึกษาศาสนาพุทธเหมือนกัน ชอบศิลปะเหมือนกัน บลาๆๆ

ผู้รู้สึกชอบมากๆที่ทุกคนเป็นตัวของตัวเอง คุยกันตรงๆ มันดีสุดๆไปเลย มันไม่เสียเวลาชีวิตทั้งของผมเองและของเค้า

ในทุ่งม่วงนี้ถึงคุณจะอยากหรือไม่อยาก คุณก็ต้องรับผิดชอบการกระทำของคุณเองอย่างเลี่ยงไม่ได้

ไม่นานนัก หำที่มองไม่เห็น ได้เริ่มจัดเรียงรูปแบบ dnaเฉพาะ จน #siamstr ได้”เกิดขึ้น”

Siamstrได้”ตั้งอยู่”ในใจของหลายคนมากขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่แน่ใจว่าวันที่มัน”ดับไป” ผมจะได้เห็นมันกับตาไหม แต่มันก็ไม่สลักสำคัญหรอก

ผมเดาว่า ณ ตอนนี้ หำที่มองไม่เห็น ก็คงกวาดตัวไปในห้วงของเวลาเพื่อ จัดเรียงอะไรต่อมิอะไรให้เกิดขึ้นมาอีกมากมาย

เป็นกำลังใจให้นะ ไอ้บักหำที่มองไม่เห็น ^3^